In een baanbrekend experiment heeft miso, de traditionele Japanse smaakmaker, zijn weg naar de ruimte gevonden. Dit culinaire avontuur onthult nieuwe methoden om voedsel te produceren en te bewaren buiten de aarde, wat astronauten tijdens lange ruimtereizen meer variatie in hun maaltijden biedt. Dit onderzoek betekent een stap voorwaarts in onze zoektocht naar overleven in onbekende omgevingen.
Miso: een culinaire traditie
Miso is al eeuwenlang een pijler van de Japanse keuken. Deze gefermenteerde bonenpasta wordt gemaakt door gekookte sojabonen te mengen met zout en koji (een fermentatieschimmel). Het fermentatieproces duurt ongeveer zes maanden. Elke regio in Japan heeft zijn eigen variant, wat zorgt voor een rijk palet aan smaken en aroma’s. Door zijn volle umami-smaak geniet miso populariteit in soepen, sauzen en marinades.
Fermentatie is diep geworteld in de Japanse traditie. Deze oude techniek vindt nu een nieuwe toepassing: de ruimte. Innovatieve manieren om voedsel vers te houden zijn cruciaal tijdens langdurige ruimtemissies.
Wetenschappelijke proeven op het ISS
Volgens een studie, gepubliceerd op 2 april in iScience, is miso mogelijk het eerste voedsel dat bewust buiten de aarde is gefermenteerd. In maart 2020 stuurden onderzoekers een klein potje met “miso-in-wording” naar het International Space Station (ISS). Het mengsel bestond uit gekookte sojabonen, zout en gefermenteerde rijst genaamd kōji. Na 30 dagen fermentatie werd het teruggestuurd naar de aarde voor uitgebreide analyse.
Onderzoekers zoals Joshua D. Evans van de Technische Universiteit van Denemarken en Maggie Coblentz van het Massachusetts Institute of Technology (MIT) ontdekten dat miso op het ISS succesvol was gefermenteerd. Opmerkelijk genoeg vertoonde de ruimte-miso vrijwel dezelfde geur- en smaakprofielen als de aardse varianten, maar met een extra nootachtige, geroosterde toon.
Resultaten en analyse
De microbiële samenstelling en sensorische eigenschappen van de ISS-miso zijn grondig onderzocht. De bacteriegemeenschappen verschilden van die in miso gemaakt op aarde, bijvoorbeeld in Cambridge, MA en Kopenhagen, Denemarken. De ruimteversie bevatte meer pyrazines, stoffen die vaak geassocieerd worden met geroosterde smaken, wat verklaart waarom testers de miso als nootachtiger omschreven.
Ook viel op dat de gemiddelde temperatuur rond de ruimte-miso hoger was: ongeveer 36°C, vergeleken met 23°C in Cambridge en 20°C in Kopenhagen. Deze temperatuurverschillen kunnen hebben bijgedragen aan de unieke smaakontwikkeling van de miso.
Toekomst voor ruimtemissies
Dit onderzoek biedt waardevolle inzichten voor toekomstige ruimtemissies, vooral met betrekking tot de variatie in voedselkeuzes voor astronauten en hun comfort tijdens langdurige periodes in de ruimte. Joshua D. Evans merkte op: “Er zijn enkele kenmerken van de ruimteomgeving die invloed kunnen hebben op microbeactiviteit en dus op het fermentatieproces.”
Maggie Coblentz benadrukte ook de maatschappelijke relevantie van het experiment: “We hebben iets fundamenteels als voedsel gebruikt om gesprekken over sociale structuren in de ruimte te stimuleren.”
De succesvolle fermentatie van miso op het ISS is niet alleen een technologische prestatie, maar zet ons ook aan het denken over de voorbereidingen voor leven buiten onze planeet. Terwijl we de ruimte verder verkennen, biedt deze culinaire innovatie ons praktische mogelijkheden en breidt onze culturele horizon uit.
