GE en IBM, ooit beschouwd als de kroonjuwelen van de blue-chip index, werden na jaren van misstappen op managementniveau voor dood achtergelaten. Maar deze oude reuzen schudden de roest van zich af en heroveren terrein dat tien jaar geleden verloren ging.
Terwijl alle ogen gericht zijn op de mega cap aandelen van de Magnificent Seven, sluipen GE en IBM – vroeger de blauwste onder de blue chips – terug omhoog op de hitlijsten en schudden ze de roest van een decennium van zich af.
Aan het begin van de jaren 2000 stonden GE en IBM nog steeds bovenaan de Forbes-ranglijst van grootste bedrijven ter wereld. General Electric, dat in 1896 al lid werd van de Dow, was een sterk gediversifieerd conglomeraat dat door de dot-com rage groeide en bedrijven opslorpte variërend van NBC tot Kidder Peabody. Tegen de tijd dat Jack Welch, de oude topman, in 2001 met pensioen ging, had het bedrijf een beurswaarde van meer dan 600 miljard dollar. International Business Machines, een beetje een laatkomer op de index in 1932, was het meest waardevolle bedrijf van Amerika gedurende een groot deel van de jaren 1970 – 1980. Tijdens de jaren 1970 – 1980 varieerde de beurswaarde van $22,35 miljard in september 1974 tot $105,9 miljard in augustus 1987, twee maanden voor de beurskrach van Black Monday..
Deze giganten van de 20e eeuw kwamen echter in het nieuwe millennium in de problemen. General Electric’s enorme GE Capital met een hoge schuldenlast, inclusief een grote portefeuille van subprime leningen, werd tijdens de financiële crisis op de knieën gedwongen en uiteindelijk ontmanteld en verkocht. Bovendien overvleugelde een nieuwe generatie technologiebedrijven al snel deze blue chips in een groot aantal markten, waaronder cloud computing.
Nu, meer dan twintig jaar na hun topjaren, werken GE en IBM aan hun eigen comebackverhalen. GE, dat in 2018 uit de Dow werd gezet na een marathon van 111 jaar, flirt met de hoogste aandelenkoers na de financiële crisis en staat te popelen om een zeven jaar durende inzinking achter zich te laten. IBM zit op een vergelijkbaar traject en kruipt omhoog naar een piek van meer dan tien jaar geleden. In de moeilijke periode van 2016 tot 2018 namen de aandelen van GE een duikvlucht van 75% en IBM deed het niet veel beter met een daling van 32%, terwijl de Dow met 18% steeg. We gaan snel vooruit en de rollen zijn omgedraaid: de waarde van GE is sinds 2018 verdrievoudigd en die van IBM is met 82% gestegen, beide meer dan de 67% stijging van de Dow.
OUDE BLUE CHIPS MAKEN EEN COMEBACK
Na jaren te zijn achtergebleven, overtreffen de aandelenkoersen van GE en IBM opnieuw de Dow Jones Industrial Average.
Zien deze twee dinosaurussen van de Dow een vluchtige opleving of beginnen ze aan een gestage opmars terug naar de top?
De stijging van de aandelenkoersen van GE en IBM is niet zo eenvoudig als hun financiële cijfers suggereren. Natuurlijk geven robuustere bedrijfsresultaten een mooi beeld en zouden ze gemakkelijk de stijgende aandelen kunnen verklaren. Maar de werkelijkheid is echter genuanceerder. GE, bijvoorbeeld, rapporteerde een verlies van $799 miljoen in 2022, maar kwam in 2023 terug met een winst van $10,2 miljard, waarvan een groot deel afkomstig is van de meevaller van $5,6 miljard door het afstoten van de healthcare unit. IBM had zo haar eigen problemen en kreeg in 2022 een klap van $5,9 miljard te verwerken om $16 miljard aan pensioenverplichtingen aan Met Life en Prudential af te betalen. Toch was de winst in 2023 op GAAP-basis met bijna $ 2 miljard gestegen.
Big Blue
Chilton Investment Company, een beleggingsmaatschappij met meerdere strategieën gevestigd in Stamford, Connecticut, met meer dan $ 1 miljard aan beheerd vermogen, investeerde ongeveer $ 50 miljoen in IBM tijdens het tweede kwartaal van 2023 toen aandelen rond $ 130 verhandeld werden, volgens een officiële indiening. In elk daaropvolgend kwartaal waren ze kopers. Sinds hun eerste aankoop zijn de aandelen van IBM met 50% gestegen.
Jennifer Foster, Co-chief Investment Officer bij Chilton sinds 2016, merkte op dat de langdurige scepsis over het vermogen van IBM om de omzetgroei te herstellen veel andere investeerders weg hield. Tussen 2011 en 2020 zijn de jaarinkomsten van het bedrijf gehalveerd van 107 miljard naar 55 miljard dollar omdat het bedrijf er niet in slaagde zijn slag te slaan tijdens de goudkoorts op het gebied van cloudcomputing, die het lot van Amazon, Alphabet en Microsoft heeft veranderd. Het aandeel van IBM in de markt voor dataverwerking en hostingdiensten is ingestort. In 2019 had het bedrijf 11% van de markt in handen – bijna het dubbele van de toenmalige concurrent Salesforce – maar in 2023 was het aandeel gedaald tot 6,9%. Dat is nog steeds goed voor de eerste plaats, maar het bedrijf blijft Amazon maar nipt voor – voorlopig, volgens gegevens van IBISWorld.
Met het afnemen van de marktdominantie begon ook het moreel op het hoofdkantoor van IBM in Armonk, New York, af te nemen. De beoordeling van het bedrijf op Glassdoor, de site waarop werknemers hun werkgevers kunnen beoordelen, was eind 2018 een 3,6 uit 5. Nu staat het op 4,1, voor tech-kopstukken als Meta en Oracle en gelijk met Salesforce. Die verandering is zelfs voor buitenstaanders zichtbaar. Fosters nieuwsgierigheid naar IBM-aandelen werd gewekt nadat een vriend inzichten had gedeeld van het bijwonen van de conferentie 2023 Think van het bedrijf in Orlando.
“We raakten betrokken bij het aandeel omdat een heel goede vriendin, die een uitstekende technologie-investeerder is, vorig jaar op de IBM Think-conferentie was” zegt Foster. “Haar opmerking aan mij, nadat ze was geweest, was dat ‘de mensen die bij IBM werken gewoon een beetje groter zijn dan normaal.’ Dat vond ik een interessante opmerking. Ik volg het aandeel sinds jaar en dag, maar we hebben nooit op lange termijn geïnvesteerd omdat we er geen vertrouwen in hadden dat de omzet zou groeien.”
Gevraagd naar Foster’s commentaar, zei James Kavanaugh, Chief Financial Officer van IBM, dat de verbeterde vooruitzichten meetbaar waren.
“Je kunt de algehele verschuiving van het sentiment zien vanuit het perspectief van investeerders en klanten en in de scores van onze werknemers” zegt Kavanaugh. “Ze weerspiegelen allemaal een positievere kijk. We zijn een fundamenteel ander bedrijf en er is veel momentum.”
Het grote keerpunt voor de omzetgroei kwam volgens Foster in 2019 met de overname van Red Hat ter waarde van 34 miljard dollar. Red Hat, bekend om zijn open-source cloud datamanagement platform, hielp in 2018 de softwareomzet van IBM te verhogen van 18,5 miljard dollar naar 26,3 miljard dollar vorig jaar. Maar belangrijker nog, de stap maakte ook de weg vrij voor Arvind Krishna’s groei naar Chief Executive Officer.
“Veel mensen, waaronder ikzelf, waren sceptisch over de Red Hat-deal” zegt Foster. “Hebben ze te veel betaald? Was het een slimme deal? Maar het begon al vrij snel goed aan te slaan bij IBM. En in 2020 benoemde de raad van bestuur Arvind Krishna tot CEO van IBM. Arvind was de architect van de Red Hat-deal. En ik denk dat er iets verloren is gegaan in de verwarring rond Covid die dag. Arvind Krishna is een interessante man omdat hij lang bij IBM heeft gewerkt, maar hij is wel een techneut.”
Krishna, die aan de University of Illinois gepromoveerd is in elektrotechniek, was Senior Vice President en Directeur van IBM Research waar hij leiding gaf aan drieduizend wetenschappers in de toenmalige 12 onderzoekslaboratoria van het bedrijf. Vóór Krishna hadden de meeste Chief Executives van IBM een verkoop- of bedrijfsachtergrond, ook al waren ze opgeleide ingenieurs. Tom Watson zelf kwam van de saleskant van het bedrijf. John Akers, Lou Gerstner en Sam Palmisano waren professionele managers en zelfs Ginni Rometty, die een systeemingenieur met een graad in computerwetenschappen was, zette haar tanden in de advieskant van het bedrijf. “Krishna begreep de Red Hat-strategie en wat Red Hat IBM kon brengen” zegt Foster. “Het was een modern besturingssysteem dat IBM nodig had. Red Hat bracht relevantie voor IBM.”
Kavanaugh van IBM legde de Red Hat-deal uit als een gok dat het landschap van cloud computing drastisch zou veranderen als het aanvankelijke landjepik eenmaal was weggeëbd. IBM speelde op de lange termijn en wachtte tot bedrijven en de markt zich zouden richten op de visie, die zij als onvermijdelijk zagen.
“IBM Blue en Red Hat waren samen beter” zegt Kavanaugh. “Als je teruggaat naar het midden van 2018, toen we de overname aankondigden, waren we aantoonbaar net vijf jaar bezig met de eerste fase van de clouduitbreiding. De wereld was zich aan het verplaatsen naar de publieke cloud. AWS, Microsoft, Google, zij zouden de winnaars worden. Wij hadden echter een andere kijk. Wij dachten dat de wereld multi-cloud zou zijn, met bedrijven die meerdere serviceproviders gebruiken. Ze zouden iemand als Red Hat nodig hebben om die infrastructuur te beheren. Als je nu kijkt, is de wereld multi-cloud.”
Moshe Katri, een Analist van Wedbush Securities die IBM volgt, is voorzichtiger over de overname van Red Hat en de toekomst van IBM. Hij heeft een neutrale waardering voor het aandeel en een koersdoel van $140-25% onder de huidige handelsprijs. Katri zegt dat de groei van Red Hat is vertraagd sinds de overname, maar merkt wel op dat de bijdrage aan de voortgezette inkomsten aantrekkelijk is voor beleggers.
“Dit is geen verhaal over hypergroei” zegt Katri. “IBM is nog steeds een bedrijf met lage tot gematigde groeicijfers.
Alleen al het bereiken van een gestage omzetgroei zou voldoende kunnen zijn om het momentum van IBM’s aandelen te behouden, vooral gezien het dividendrendement van 3,4%. Wat de volgende katalysator van het bedrijf betreft, had IBM CFO Kavanaugh snel een antwoord: “Gen AI, Gen AI en Gen AI. Maar het tweede is dat we hebben geïnvesteerd in en een pioniersvoordeel hebben op het gebied van kwantumcomputing.”
General Electric
Als het verhaal van IBM over optellen gaat, dan gaat het verhaal van GE over aftrekken.
Larry Culp, die in oktober 2018 als eerste buitenstaander CEO van GE werd, heeft de overnames van zijn voorgangers methodisch teruggedraaid en GE afgeslankt door de verkoop van activa en een gedurfd plan om het conglomeraat in drie afzonderlijke entiteiten op te splitsen. De agressieve strategie van Culp is erop gericht GE een vorm te geven, die het waarschijnlijk nog nooit heeft gehad: slank en gefocust.
GE heeft showaankopen ingeruild voor slimme verkopen om de gigantische schuldenberg aan te pakken. Het vergelijken van de oude en nieuwe schulden van GE is lastig vanwege de grote schaduw van GE Capital (de financiële eenheid werd rond 2015 grotendeels ontmanteld), maar de cijfers zijn onthutsend: de schuld is gedaald van meer dan $500 miljard in 2009 (voor de context, dat is ongeveer de grootte van de huidige staatsschuld van Turkije) naar een beheersbare $23 miljard vandaag.
Het toekomstige GE zal zich uitsluitend richten op lucht- en ruimtevaart en defensie. De biofarma divisie werd verkocht aan Danaher, dat CEO Larry Culp leidde van 2000 tot 2014, voor $20 miljard in 2020. De afdeling gezondheidszorg werd in 2023 verzelfstandigd, terwijl het energiesegment, omgedoopt tot GE Vernova, op 2 april als eigen aandeel zal worden verhandeld.
Volgens Ken Herbert, een luchtvaartanalist bij RBC Capital Markets, is de weg vrij voor de bloei van de lucht- en ruimtevaartactiviteiten van GE, die onder de naam GE zullen worden verhandeld. Herbert heeft het bedrijf momenteel als een ‘buy’ met een koersdoel van $180.
“Ze creëren zuivere large cap luchtvaart- en defensieaandelen op een moment dat er een tekort is aan kwaliteitsopties” zegt Herbert. “De markt voor luchtvaartdiensten draait overuren. Mensen vliegen meer terwijl andere motorfabrikanten vertragingen ondervinden bij het leveren van onderdelen voor nieuwe motoren. Luchtvaartmaatschappijen hechten waarde aan hun oudere historische motoren. Dat is precies wat GE nodig heeft. GE Aerospace draait op volle toeren terwijl zijn concurrenten het moeilijk hebben.”
Maar hoewel de aandelen van GE stijgen, wat steun geeft aan de beslissing van Culp om het bedrijf in stukken te hakken, zijn er nog steeds sceptici.
Georges Ugeux, oprichter van Galileo Global Advisors, een adviesbureau voor bedrijfsstrategieën en voormalig directeur Europa voor de oude investeringsbank van GE, Kidder, Peabody & Co. denkt dat het nog niet duidelijk is of de ontmantelingsstrategie van het bedrijf het op de lange termijn waard zal zijn.
“Het opsplitsen van bedrijven is een chirurgische ingreep” zegt Ugeux. “Chirurgie heeft hoge kosten en veroorzaakt pijn. Tenzij je een heel goede reden hebt om het te doen, moet je het vermijden. Maar het is één van de grootste games die investeringsbankiers spelen. Culp luisterde naar de bankiers.”
Voor Ugeux is de recente opleving van GE een opleving van een somber 2022, toen de jaarlijkse EBITDA op GAAP-basis het laagste punt sinds 1985 bereikte.
“De groei van de aandelenkoers was een normale reactie op het slechte resultaat van 2022. Het werd gedreven door resultaten, maar ze hielden de 20-voudige koers-winstverhouding, het werd gewoon op betere cijfers toegepast. De vraag die ik nu heb is: als ik GE-aandelen koop en ik krijg wat van al deze andere bedrijven na de splitsingen en verkopen, zal het dan meer of minder waard zijn dan GE nu is? 2022 was een slecht jaar, zwaar beïnvloed door herstructureringskosten. 2023 was een hersteljaar. In 2024 zullen we zien wat ze kunnen.”
Volgens Herbert van RBC zou GE binnenkort weer kunnen overschakelen op overnames of kunnen beginnen met het teruggeven van kapitaal aan aandeelhouders via inkoop of hogere dividenden. GE betaalt momenteel een dividend van $0,08 per kwartaal, wat 0,19% per jaar oplevert. Na de verzelfstandiging van de energieactiviteiten in april verwacht hij dat de focus van GE zal verschuiven naar strategische ‘kapitaalallocatie’.
“Wat gaan ze met al dat geld doen?” vraagt Herbert zich af. “Je zou een periode van consolidatie kunnen zien, maar Larry Culp en het managementteam hebben meerdere pijlen in hun koker.”
