Serieondernemer worden in de restaurantbranche is niet noodzakelijkerwijs de makkelijkste zaak van de wereld, vooral niet in het huidige klimaat. Maar Raphaël Helsmoortel lijkt de juiste formule te hebben gevonden. De Antwerpse handelaar, die horecaondernemer is geworden, heeft nu al acht restaurants in België. Zijn restaurants liggen verspreid tussen Antwerpen en Brussel en zijn geïnspireerd op concepten die hij tijdens zijn reizen over de hele wereld, van Afrika tot China en Japan, heeft opgepikt.

Concepten die hij tijdens zijn reizen oppikte

“Ik kocht in Japan een dimsummachine en toen ik terugkwam in Antwerpen opende ik mijn eerste zaak in de Mercado… en van het een kwam het ander”, legt de financiële expert uit. In 2017 opende hij zijn eerste Chinese Sum Sum restaurant in Antwerpen, vlakbij het Paleis voor Schone Kunsten. Begin 2018 was hij medeoprichter van La Taqueria, een concept dat toen nog onbekend was in de diamanthoofdstad. Daarna volgt Sumac, een Libanees restaurant, gevolgd door Fugu en zijn ‘funky sushi’. In 2020 volgen Tio, een Spaanse tapasbar die hij net heeft verkocht en Tito, een restaurant voor pastaliefhebbers. Allemaal onder één label, Yum Yum Group.

Voortbouwend op zijn succes verovert Raphaël Helsmoortel Brussel, met een tweede Taqueria in de Lesbroussartstraat en een Sumac in samenwerking met Plein Publiek op de Kunstberg. Tegelijkertijd won het een aanbesteding voor de Dikke Mee, een iconische brasserie in het Antwerpse Nachtegalenpark. Meer recent opende een nieuwe Sum Sum zijn deuren in het hart van het Cimetière d’Elsene. De acht etablissementen zijn ontworpen volgens de gebruikelijke criteria: intieme ruimte, hyper-instagrammabel decor, een geautomatiseerde keuken die niet te ingewikkeld is en alles op basis van huisgemaakte ingrediënten. Raphaël stopt niet bij het eenvoudige ‘zakelijke’ aspect, maar is degene die het menu voor elk concept opstelt. “Ik kan op elk moment de keuken inlopen als er haast bij is en niemand hoeft me te vertellen wat ik moet doen” lacht de ondernemer, die een lange weg heeft afgelegd sinds zijn eerste restaurant, gefinancierd door een bescheiden inbreng van €50.000, plus het equivalent geleend van de bank.

30% van de omzet is te danken aan afhaalmaaltijden

Tegenwoordig genereert de Yum Yum Group een jaaromzet van €4,5 miljoen. “30% van dit bedrag halen we alleen al uit afhaalmaaltijden. We waren één van de eersten die zich aanmeldde bij Deliveroo, toen de app net uit de Verenigde Staten werd geëxporteerd. Ik zei tegen mezelf dat het hier zou gaan gebeuren en dat mensen zich snel zouden aanpassen, dus we bedachten vanaf dag één voor elk concept een menu dat geschikt zou zijn voor bezorging. Voor de taco’s ontwikkelden we doe-het-zelf tacoboxen. Dat heeft ons tijdens Covid gered”. Tijdens de pandemie behaalde het bedrijf zelfs een hogere omzet dan voorheen, uitsluitend dankzij de take-away. “We zorgden ervoor dat we nog sneller waren dan voorheen en we speelden in op onze speciale aanbiedingen”. Het jaar na de pandemie bleef vruchtbaar, tot de inflatie van vorig jaar, toen de huur- en loonindexering en de stijgende energie- en voedselprijzen ervoor zorgden dat hun omzet met 15% daalde.

Een model dat echt werkt

Hoe verklaar je de aanhoudende relatieve gezondheid van Yum Yum in een sector waar bazen elkaar niet meer betalen of erger nog, vrijwillig besluiten om de deuren te sluiten? Volgens Statbel zullen er in 2023 bijna 1.200 faillissementen zijn. Dat is 13,1% meer dan in 2016. Heeft de fastfoodketen de toekomst?

“Er zijn verschillende factoren. Ten eerste de nabijheid van onze locaties, waardoor we studenten gemakkelijk van de ene plek naar de andere kunnen laten werken. Ons ‘fastfood’ segment stelt ons in staat om dit soort personeel aan te nemen omdat de kosten van salarissen en werkgeversbijdragen exorbitant zijn geworden. Ten tweede is er een echt verloop. Er kunnen twee mensen in de keuken staan en drie in de eetzaal en we kunnen 120 couverts op één avond doen “.

Uiteindelijk is het vooral een goed doordacht bedrijfsmodel, waarbij geen enkel detail aan het toeval wordt overgelaten. Elk concept is duidelijk gedefinieerd en maakt het mogelijk om voor een zeer goede prijs-kwaliteitverhouding uit eten te gaan. “We hebben geprobeerd een leuk, no-nonsense concept te creëren, gebaseerd op niet te duur eten en lekkere cocktails”, vat Raphaël samen, hoewel hij toegeeft dat we onvermijdelijk een beetje authenticiteit verliezen. “We beweren niet dat we een pure Mexicaanse keuken aanbieden. Bovendien zouden de meeste mensen het ook niet waarderen. Het is gefrituurd, erg vet, erg pittig…”. Tot slot profiteert dit type model van schaalvoordelen, wat betekent dat als één adres het minder goed doet, een ander dat kan compenseren. Het is een positie die ons veel beter bestand maakt tegen marktschommelingen.

Raphaël Helsmoortel blijft echter voorzichtig in het huidige economische klimaat. “Voorlopig gaan we ons concentreren op de merken die we al hebben, met de groei van La Taqueria, Sumac en Sum Sum. Telkens als ik op reis ben, heb ik zin om een nieuw concept te importeren, maar we nemen onze tijd, want de kosten zijn zo gestegen dat het break-evenpunt veel hoger ligt.”