Ernest Solvay (1838-1922), gedreven door zijn passie voor chemie, maakte zijn bedrijf tot een van de belangrijkste spelers in de sector. Zijn gelijknamige groep (nu opgesplitst in twee delen) is tegenwoordig nog altijd een parel van onze industrie. Minder bekend is zijn architecturale nalatenschap aan ons land, met het Kasteel van Terhulpen als belangrijk onderdeel.
Het begint allemaal in 1884, het jaar dat Ernest Solvay een neoklassiek gebouw in Elsene koopt. Met de beste architecten, waaronder Constant Bosmans en Henri Vandeveld, maakt hij er een weelderig herenhuis van. In 1901 en 1902 bouwen Bosmans en Vandeveld ook het Sociologisch Instituut van de Université Libre de Bruxelles in het Leopoldpark, alweer dankzij het mecenaat van Ernest Solvay. Vandaag de dag is het eclectische gebouw, nu tot de Bibliothèque Solvay, uitgegroeid tot een internationaal gerenommeerde evenementenlocatie onder leiding van het bedrijf Edificio.
“Het Hotel Solvay staat sinds 2000 op de UNESCO-werelderfgoedlijst”
Naast Ernest Solvay zijn er ook heel wat familieleden met prestigieus vastgoed op hun naam. In 1885 legden zijn zus Elisa en haar man Louis Semet de basis voor het Tenboschpark in Elsene. Tussen 1895 en 1903 realiseerde Victor Horta, op verzoek van Armand Solvay, de oudste zoon van Ernest, een herenhuis aan de Louizalaan 224 in Brussel. Het is een meesterwerk van de art nouveau dat sinds 2000 op de UNESCO-werelderfgoedlijst staat. En laten we niet vergeten dat 1911 het jaar was waarin de Solvays twee parken creëerden die goed bekend zijn bij de Brusselaars: het Tournay-Solvaypark in Watermaal-Bosvoorde en het Bronnenpark in Sint-Lambrechts-Woluwe.
Maar om terug te keren naar Ernest Solvay: in 1893 verwerft hij het domein van baron Antoine de Roest d’Alkemade in Terhulpen. Hij maakt er zijn zomerresidentie van. Victor Horta staat in voor de interieurarchitectuur van het kasteel. Solvay laat het park heraanleggen en breidt het beetje bij beetje uit tot 490 hectare in 1920. Bij zijn dood wordt het domein verdeeld tussen zijn twee zonen: het huidige Solvay-domein gaat naar Armand en het Longfond-domein naar Edmond. Om versnippering te voorkomen, besluit Ernest-John Solvay, zoon van Armand, om na diens dood zijn domein aan de Belgische staat over te dragen. In 1972 wordt de staat dus eigenaar van 227 hectare, met de missie om het domein te bestemmen voor culturele doeleinden en het park open te stellen voor het publiek. Sinds 1995 is de uitzonderlijke locatie eigendom van het Waalse Gewest. Vandaag de dag zijn het Solvay-domein, het park, het kasteel, de vijvers, het bos, het Folonmuseum en de brouwerij de groene long van Waals-Brabant geworden. Tijdens de lockdown ontving het domein meer dan 600.000 bezoekers per jaar. Ernest Solvay, die ook een pionier was op sociaal gebied, zou tevreden zijn geweest.
