Als er in België “slechts” een loonkloof van 5%1 overblijft, hebben we dan gelijkheid bereikt? Dan moeten we toch nog de “last mile” lopen. Een hardnekkige kern van ongelijkheden blijft bestaan. 75% van de mensen met de laagste 10% inkomens zijn vrouwen – een kloof die blijft bestaan tot en met hun pensioen. Slechts één vrouw op drie zit in de hoogste 10% van de inkomens, wat getuigt van een hardnekkig glazen plafond.
Intussen duiken er ook andere ongelijkheden op, ditmaal bij jongens. In Vlaanderen maakt slechts 42%2 van de jongens het secundair onderwijs af. De Amerikaanse antropoloog Reeves merkt op dat die trend nog hoger ligt bij de meest achtergestelde groepen.
Een Marokkaanse zegswijze zegt dat je handen niet alleen dienen om te applaudisseren. Die norm van stereotype “viriel” gedrag genereert discriminatie en geweld tegen vrouwen. Maar ook mannen hebben te maken met geweld en zitten slecht in hun vel. 84%3 van de leerlingen die gestraft worden voor geweld zijn jongens. Dat brengt ons bij de kern van het probleem.
De evenwichtsoefening wordt alsmaar weer gedefinieerd in termen van tegenstellingen, door het vreemde idee dat we ons maar met één sekse tegelijk kunnen bezighouden, alsof het ene het andere in de weg staat. In de wiskunde worden tegenstellingen beschreven als waarden die elkaar opheffen. -3 + 3 = 0, de toegevoegde waarde van ons huidige overheidsbeleid. QED. Als vrouwenrechten een afspiegeling zijn van de vooruitgang die mannen hebben geboekt, en terecht, moeten we nu net zo hard werken om gelijkheid te bereiken tussen meisjes en jongens. Zoals Nietzsche zei: “Alles ontstaat uit de strijd tussen tegenstellingen.” Als de tegenstellingen elkaar opheffen, is het tijd om verder te gaan.
De vervrouwelijking van de zorgberoepen (78%) maakt ze minder aantrekkelijk. Het gebrek aan rolmodellen draagt volgens Reeves bij aan het onbehagen van jongens, die opgesloten zitten in de rol van kostwinner. Marx noemt dat gedomineerd worden door je eigen dominantie.
“Vrouwen betalen hun leningen beter terug dan mannen, ook al verdienen ze minder”
Vrouwen betalen hun leningen beter terug dan mannen, ook al verdienen ze minder. Hun inkomsten als zelfstandige zijn tot 50%4 lager. Volgens de Gender Equality Index zijn tijd en macht de twee grote verliesposten voor vrouwen. De balans tussen werk en privéleven is voor vrouwen een groot probleem: het moederschap leidt tot een ‘straf’ van ongeveer 8%5 minder werkgelegenheid.
Bij mannen worden prestaties verheerlijkt, wat leidt tot identiteitsverlies als ze hun baan verliezen. Vooruitgang zal komen van overheidsbeleid dat samenwerkt en niet tegen elkaar ingaat. Laten we dus inzetten op een EN-beleid in plaats van een OF-beleid om echte vooruitgang te creëren.
