Guillaume Boutin, CEO van Proximus, verwelkomt ons in zijn nieuwe kantoren in Evere. Als adept van continue verandering spreekt hij over zijn ambities, geleid door nieuwsgierigheid en zijn voorliefde voor “moedige” gesprekken.
“Ik heb heel veel vertrouwen in mensen, en nog meer in goed opgeleide mensen.” Guillaume Boutin bekijkt de boeken in zijn nieuwe kantoor in Evere. Een doolhof vol verdwaalden van Amin Maalouf, The 5 AM Club van Robin Sharma … “Ik ben een kind van de seculiere republiek”, zegt hij. “Ik geloof heel sterk in de belofte dat je door te leren kunt worden wie je wil zijn.” Hij leerde rekenen, lezen, schrijven en zelfs pianospelen in het Franse openbare schoolsysteem in Tours. Daarna studeerde hij aan het HEC (de École des Hautes Études Commerciales in Parijs), de beste businessschool ter wereld – al zegt hij het zelf.
“De kwaliteiten die we vandaag het meest nodig hebben, zijn nieuwsgierigheid en veelzijdigheid. Angst voor verandering is geen optie nu disruptieve innovaties in zeer korte cycli plaatsvinden.” In zijn sector is verandering zelfs een vereiste. “Het kerkhof ligt vol met merken die op hun lauweren bleven rusten. Als je in beweging bent, creëer je meer strategische opties en oneindig veel perspectieven.” Proximus is van 100% operator naar een digitale speler geëvolueerd en positioneert zich tegenover nieuwe partners. “We worden nu gecontacteerd door bedrijven die niet eens weten dat Proximus een telecomoperator is.” Op termijn zal 50% van de Proximus-omzet internationaal zijn. De groep heeft de ambitie om de derde grootste speler ter wereld te worden in digitale communicatie, in de volksmond CPaaS (Communication Platform as a Service). Daarmee wordt het werkterrein verlegd naar de West Coast en Mumbai. “Europa is een ideale ontmoetingsplaats”, zegt Guillaume Boutin opgetogen.
“We willen vier stakeholders tevreden stellen: onze aandeelhouders, onze werknemers, de planeet en onze klanten. Daarom hebben we ook vier soorten indicatoren. De moeilijkste is klanttevredenheid, de Net Promoter Score, waarvoor alle puzzelstukken juist moeten vallen. Er is geen playbook voor succes.” Het engagement van de medewerkers en het uitdragen van de Proximuscultuur maakt deel uit van de bonus. “Als we onze cijfers presenteren, willen we een gevoel van saamhorigheid en trots uitstralen, het gevoel dat iedereen individueel heeft kunnen bijdragen tot het succes van de groep.” Het is inderdaad in de mode om over collectieve intelligentie te praten. “Maar ik hou niet van trends, ik hou van concrete dingen. Als je verschillende mensen in een kamer zet en goed doordenkt, krijg je betere prestaties. Dat is geen theorie, het is praktijk.”
“Er zijn geen regels voor een goed idee. Een goed idee is een goed idee.”
Elke vrijdagmiddag stelt de manager zijn agenda open voor medewerkers die een kwartiertje willen vrijmaken om een idee te pitchen of voor een informele discussie. “Er zijn geen regels voor een goed idee. Het maakt niet uit wat het hiërarchische niveau is van iemand die gestudeerd heeft of niet. Een goed idee is een goed idee. Als ik er een zie, beoordeel ik het op zijn merites zonder vooroordeel over de status van degene die het uitgevonden heeft.”
Plezier verbetert zijn prestaties en ontevredenheid vermindert ze. Guillaume Boutin is voorstander van wat in het jargon “moedige” gesprekken worden genoemd. “We hoeven geen vrienden te zijn om samen te kunnen functioneren.” Nee? “Wat telt, is het vertrouwen dat ontstaat door te begrijpen hoe je zelf functioneert en hoe anderen functioneren.” Kan een moedig gesprek pijnlijk zijn? “Het zijn de persoonlijke ervaringen die de situatie pijnlijk maken. Het wordt giftig als we op hetzelfde punt blijven hameren.” Een verleiding die nooit helemaal uit te sluiten is en die je kunt herkennen aan je buikgevoel. “Ik haat giftig gedrag, ik omring mezelf met stabiele mensen.” Als manager benadrukt hij het belang van consistent gedrag, ongeacht de persoon tegenover je. “We hebben bijvoorbeeld moedige gesprekken gehad tijdens een natuurwandeling om uit de dagelijkse routine te stappen.” En conflicten? Die zijn niet zijn ding. “Ik kan leven met conflicten omdat je het niet eens bent. Dat is gezond en het is nooit persoonlijk. We agree to disagree. Persoonlijke conflicten, daarentegen, doen me verstijven.” Begrijp: een van de twee zal moeten vertrekken. “In ieder geval moet je altijd proberen om te discussiëren, te begrijpen, te luisteren en de menselijkheid van mensen zoveel mogelijk tot uiting te laten komen. Maar soms lukt het gewoon niet, zo is het nu eenmaal.”
Jezelf uiten en innoveren moet deel uitmaken van de interne cultuur. Er is zelfs een bonus voor dergelijk gedrag. “Je moet jezelf uit evenwicht halen om te evolueren. Jezelf uitdagen, een nieuwe manier leren om iets te doen, een pad volgen dat nog niet bestond.”
Als ik hem zo hoor, is manager zijn een plezier. “Het is een slopende job. Er zit veel voldoening in maar er is ook een moeilijke kant, waar je constant onder de loep wordt genomen en bekritiseerd.” Een spons met twee kanten: zacht en ruw. “Precies. Je moet jezelf beschermen om niet te veel beïnvloed te worden door de buitenwereld. Maar je moet ook kwetsbaar blijven, dat is heel belangrijk.” Governance blijkt daarbij een waardevolle bondgenoot.
Over governance gesproken: Guillaume Boutin benadrukt het belang van een publieke aandeelhouder. “Terwijl de markt zich richt op de korte termijn, kunnen wij bouwen voor de middellange en lange termijn. Als je de zaken vanuit dat perspectief bekijkt, wordt het een
opportuniteit in plaats van een beperking. Je moet de publieke aandeelhouder, net als elke andere aandeelhouder, overtuigen van het nut van je aanpak, op basis van criteria die voor hen belangrijk zijn.”
“Om met artificiële intelligentie om te kunnen gaan, moeten we leren van de filosofie van de Verlichting.”
Zijn banden met de publieke sector komen ook tot uiting in de rol die Proximus speelt ten opzichte van het onderwijs. “De mensen waar de meeste vraag naar is, zijn nieuwsgierig en in staat om te leren.” Opnieuw die nieuwsgierigheid. “Je hebt natuurlijk solide basiscompetenties nodig. Techniek is belangrijk maar het is toch vooral je mindset die telt om de wereld te begrijpen. Om met artificiële intelligentie om te kunnen gaan, moeten we leren van de Verlichting. Het is de combinatie van de twee die we nodig hebben.” Betekent dat dat Proximus een grotere rol wil spelen voor de opleiding van het talent van morgen? “Ik droom van studenten die op stage gaan, sabbaticals, van meer banden met de onderwijswereld. Die cultuur ontbreekt nog bij ons.”
