De afgelopen jaren heeft de Chinese auto-industrie wereldwijd een flinke groei doorgemaakt. Dit zorgt niet alleen voor een verandering in de autohandel, maar bezorgt ook de gevestigde spelers—vooral in de Verenigde Staten—een flinke portie stress. Terwijl Amerikaanse namen als General Motors, Ford en Stellantis keihard hun best doen om hun plek te behouden, werkt China razendsnel en past zich in een oogwenk aan, mede door de concurrentiedruk van lokale fabrikanten.
Opmars van chinese merken
In 2024 exporteerde China maar liefst 6,4 miljoen voertuigen over de hele wereld, wat neerkomt op een stijging van 23% ten opzichte van het jaar daarvoor. Niet niks, hè? Duidelijk laten zien hoe groot spelers als BYD, Geely en Chery aan het worden. Ook het voormalige Britse merk MG, dat nu onder de Chinese vlag vaart, slaagde erin in Mexico merken als Ford, Hyundai en Honda in te halen (inderdaad, dat is best indrukwekkend). Dit succes is mede dankzij de gezamenlijke aanpak in de Chinese industrie, waarbij de overheid afspraken maakt over gemeenschappelijke normen voor onderdelen (zodat iedereen dezelfde standaard hanteert).
Het geheim zit in lagere productiekosten en een vliegensvlug productieproces. Zoals Jim Farley, CEO van Ford, opmerkte: “Wat me nog steeds verbaast sinds drie of vier jaar met de Chinezen, is hun snelheid.” Chinese fabrikanten zijn er daardoor in geslaagd bestellingen binnen een maand te plaatsen, terwijl Europese bedrijven daar wel negen maanden over doen (wat een verschil!).
Uitdagingen voor de Amerikaanse auto-industrie
Aan de andere kant staan Amerikaanse grootmachten als General Motors, Ford en Stellantis voor de uitdaging om dit tempo bij te benen. Hun ouderwetse processen lijken nauwelijks meer op te boksen met de snelle Chinezen. Terry Woychowski, oud-man van GM en voorzitter van Caresoft Global Technologies (een naam die je in de gaten moet houden), beschreef de situatie als een “existentiële bedreiging”. Hij maakt zich zorgen over de toekomst van sommige Amerikaanse bedrijven en benadrukt dat er echt iets moet veranderen.
Een ander punt van zorg is hoe de kosten in de autosector verschillen. Waar Amerikanen kiezen voor dure zeldzame-aardemagneten, pakken de Chinezen vaak goedkopere alternatieven, zoals plakband (ja, je leest het goed!). Ook de materialen verschillen: Amerikaanse auto’s maken zwaar gebruik van aluminium steunbalken, terwijl Chinese voertuigen liever lichte materialen inzetten.
Praktisch en vooruitkijken
De efficiënte en snelle werkwijze van Chinese merken komt ook duidelijk naar voren als ze in een mum van tijd spoedvergaderingen met toeleveranciers regelen—iets wat bij Duitse bedrijven wel twee maanden kan duren. Dit praktische optreden geeft ze een voordeel in een markt waar alles razendsnel verandert.
Amerikaanse fabrikanten die willen bijleren, kunnen hier zeker van profiteren. Samenwerking op het gebied van gedeelde onderdelen kan helpen om kosten omlaag te brengen en het productieproces te versnellen. Het afstappen van oude methodes lijkt dan ook nodig om in deze dynamische markt mee te kunnen blijven.
Toch blijft de vraag of de historische spelers op tijd de switch kunnen maken voordat de Chinezen hen compleet inhalen. Zoals Woychowski waarschuwt: “Ik heb geen idee wat er over vijf jaar zal gebeuren… De zaken gaan anders worden.”
Wat de huidige ontwikkelingen in de wereldwijde auto-industrie ook betekenen, één ding is zeker: zowel consumenten als fabrikanten moeten alert blijven op de veranderingen in deze sector. Terwijl China verder groeit als dominante speler, moeten de traditionele merken goed nadenken over hun toekomststrategie om in een snel veranderende wereldmarkt niet achterop te raken.
