Conny Vandendriessche is een onderneemster pur sang. Ze bouwde Accent Jobs uit tot een van de grootste Europese hr-dienstverleners, House of HR. Met haar passie, doorzettingsvermogen en een gezonde portie naïviteit plaveit ze nu de weg voor vrouwelijke ondernemers, onder meer via We are Jane en Stella P. De rode draad in haar leven is gendergelijkheid. “We hebben al een lange weg afgelegd, maar we zijn er nog niet.”
“Soms vind ik het spijtig dat ik niet twintig jaar jonger ben”, verzucht Conny Vandendriessche bijna op het einde van ons gesprek. “De wereld is zo snel aan het veranderen. De evolutie van artificiële intelligentie bijvoorbeeld vind ik boeiend. Soms moeten ze me het drie keer uitleggen voor ik het begrijp, maar tegelijk zie ik veel mogelijkheden. Het is dubbel. Met House of HR zijn we sterk bezig met artificiële intelligentie, maar het houdt me ’s nachts ook wakker. AI zal een grote impact hebben op banen en dan vooral die van de white collars. Dat is de eerste keer. De industriële revolutie had vooral gevolgen voor de banen van blue collars.”
Er was amper sprake van internet toen Conny Vandendriessche bijna 35 jaar geleden haar loopbaan startte. Ze groeide op in West-Vlaanderen waar haar ouders een plantenkwekerij hadden. Haar vader keek voor de opvolging alleen naar haar twee broers. Toen hij zei dat ze beter een rijke man aan de haak kon slaan in plaats van te ondernemen, sloeg ze zijn goedbedoelde advies in de wind. Ze wilde zichzelf bewijzen. “Ik heb altijd al een rebels kantje gehad”, vertelt ze.
In 1990 doet Conny Vandendriessche haar eerste werkervaring op in de uitzendsector. Vijf jaar later richt ze samen met Philip Cracco en een business angel Accent Jobs op. “We wisten veel over uitzendarbeid, maar hadden nog nooit een bedrijf geleid. Tot tien medewerkers is dat nog behapbaar, maar daarna is het belangrijk om over de muur te kijken. Je moet niet opnieuw het warm water uitvinden.” Om te weten hoe andere bedrijven dit aanpakken, volgt ze een opleiding aan Vlerick Business School en praat ze met rolmodellen. “En gelukkig hadden we een wijze raad van bestuur die ons hierbij hielp.”
Innerlijke stem
De eerste ondernemersjaren waren voor Conny Vandendriessche een echte achtbaan. Iedere zes maanden had ze een andere rol in het bedrijf. “De veranderingen volgden elkaar snel op. Ik moest me telkens weer inwerken. Soms was ik verplicht om bepaalde zaken in een snel tempo te leren, voor andere zaken had ik meer tijd. Ik heb veel geleerd van mijn medeoprichter Philip Cracco, die in de beginjaren meer durf vertoonde dan ik. Geleidelijk kwam de shift en werd de leerling de leraar.”
Conny Vandendriessche bouwde Accent Jobs uit tot House of HR, een van de grootste hr-dienstenbedrijven in Europa. Vandaag telt de uitzendgroep meer dan 800 kantoren en een omzet van 3,4 miljard euro. “Groei zit in mijn genen. Ik zat in een business waar je het model snel kunt kopiëren en uitdragen: steeds meer kantoren via de olievlekstructuur. Software voor één kantoor, kun je ook gebruiken voor honderd kantoren. Dat businessmodel was mij op het lijf geschreven.” Om naar een groot bedrijf te evolueren, is flexibiliteit nodig. “Je moet een sterk vermogen hebben om je aan te passen. En over een gezonde portie naïviteit beschikken. Ik heb leren loslaten en soms loop je met je hoofd tegen de muur.”
Zelfkennis heeft haar gebracht tot waar ze vandaag staat. Ze weet wat ze wil en wat ze kan. “In de ondernemerswereld is het belangrijk je te omringen met mensen die beter zijn in wat je zelf niet kan.” Haar sterke innerlijke stem vindt ze zowel een vloek als een zegen. “Die stem is een typisch vrouwelijke eigenschap. Die denkt vaak: ‘Ben ik wel goed genoeg? Kan ik dat wel? Zou ik nog een cursus moeten volgen?’ In sommige situaties is die zelfreflectie goed, maar het kan ook negatief zijn. Ik heb daarmee leren omgaan.”
Hypes
House of HR draagt als werkgever entrepreneurship hoog in het vaandel en stimuleert ook medewerkers om ondernemend te zijn. Van de ruim zesduizend medewerkers is een op de tien aandeelhouder. “Ongeveer 660 werknemers hebben aandelen in het bedrijf. Op die manier behouden we die ondernemende mentaliteit.”
“Als ze mij zeggen dat ik rechts moet lopen, zal ik naar links gaan”
In de loop der jaren deed House of HR vijftig acquisities. De namen van de overgenomen bedrijven werden behouden, alsook een stukje DNA. “Mensen kiezen voor een bepaalde identiteit en we willen die niet veranderen. Maar we hebben wel altijd met die bedrijven onze successen gedeeld en gekeken hoe we kunnen samenwerken – op het vlak van finance, compliance en cybersecurity – om nog succesvoller te zijn. We schetsen het grotere kader, maar doen niet aan micromanagement. We motiveren de medewerkers, doen aan storytelling zodat ze gealigneerd zijn, maar houden hun handje niet vast. Dat werkt niet. Als ze mij zeggen dat ik rechts moet lopen, zal ik naar links gaan. Rebels zijn, dat mag hé?”
Medewerkers inspireren en motiveren behoorden tot haar dagelijkse taken. “We hebben veel aandacht voor het welzijn van ons team en hun dromen. We begeleiden hen en communiceren daar veel over. Wellbeing en empowerment zijn begrippen die vandaag een hype zijn, maar wij hadden daar al vanaf dag één oog voor. Logisch ook, want onze medewerkers waren het enige wat we hadden.”
Ons kent ons
In 2016 geeft ze haar operationele taken door aan een externe ceo, Rika Coppens, en neemt een actieve rol op in de raad van bestuur. Dat betekent niet dat ze van plan is om op haar lauweren te rusten. Ze komt steeds meer op voor vrouwelijke ondernemers en leidinggevenden. “Ik heb geen universitaire studies gedaan, ik volgde wel verpleegkunde en toerisme. Hoewel ik vond dat ik niet de juiste bagage had, waren er toch mensen die in me geloofden en me kansen gaven. Ik was eenendertig toen ik Accent Jobs oprichtte. Vrouwen die diezelfde weg afleggen, wil ik dezelfde ondersteuning geven. Dat is mijn levensmissie.”
Ze plaveit de weg voor vrouwelijke ondernemers, onder andere met twee initiatieven. Een eerste is Stella P., gespecialiseerd in het samenstellen van raden van bestuur en advies met een focus op diversiteit door meer vrouwen als extern bestuurder of adviseur te plaatsen. Vandendriessche zag immers dat de raden van bestuur te mannelijk waren, weinig divers en veel financiële profielen telden. “Er zaten ook te weinig jonge mensen in en er heerste te veel een ‘ons kent ons’-mentaliteit. Ik kom zelf uit de werving- en rekruteringswereld en had als doelstelling 50% vrouwen en 50% mannen in de raad van bestuur.”
Met Stella P. vult ze die kloof op. In het eerste jaar plaatste ze vijftien mandaten. Vrij vlug marcheerde dit goed en zaten ze aan honderd mandaten. “Wanneer we drie profielen voorstelden voor één mandaat, maakten we altijd dat er een vrouw bij zat. Zij werd dikwijls gekozen. Bedrijfsleiders of aandeelhouders belden me achteraf vaak om te zeggen dat ze tevreden waren, dat het een toffe vrouw was met veel competenties. Dat maakte me altijd gelukkig. Nu zitten we aan 45% vrouwen, een resultaat dat me tevreden stelt. En dat is ook het geval in kmo’s, wat opvallend is. Zij hoeven de 30% vrouwen zoals in beursgenoteerde bedrijven niet te respecteren.”
Moeilijk gaat ook
Met haar tweede initiatief, We are Jane, maakte ze het zichzelf niet makkelijk. Het investeringsfonds richt zich naar groeibedrijven waar vrouwen eigenaar of medeoprichter zijn of waar een divers management is. Voor een eerste fonds werd 54 miljoen euro opgehaald bij institutionele en individuele investeerders, onder wie 80 ‘Janes’ en 11 ‘Johns’.
“We richten ons bewust niet naar start-ups omdat daarvoor al veel mogelijkheden zijn. We are Jane gaat eerder voor de runners-up: mensen die al een tijdje bezig zijn en die de entrepreneurial fase ontgroeid zijn.” Vandaag investeert We are Jane in een vijftal bedrijven. Met een zesde wordt binnenkort de deal gesloten. “We are Jane is net voor covid, in 2019, gestart”, vertelt ze. “Hierdoor hadden we twee jaar vertraging. Het is niet de makkelijkste niche die we gekozen hebben, maar moeilijk gaat ook. Dat is waarschijnlijk mijn middle name”, lacht ze. “Ceo worden van een bedrijf moet je leren. Je moet ondersteuning krijgen en in gesprek gaan met anderen. Mijn ervaringen doorgeven aan andere vrouwen, geeft me veel voldoening. De vrouwen zijn ook dankbaar.”
Vrouwvriendelijke sector
Conny Vandendriessche blikt tevreden terug, maar waar staan vrouwen vandaag? Zijn ze beter af dan dertig jaar geleden toen Vandendriessche zelf aan het begin van haar loopbaan stond? “Er is al een hele weg afgelegd. De verandering is gestart in de politiek, gevolgd door de raden van bestuur in beursgenoteerde bedrijven en kmo’s. Zijn we er al? Neen, maar er is toch een shift gebeurd. Bedrijven halen steeds meer jong talent binnen of mensen met een etnische achtergrond.”
“Bedrijven kunnen wel divers zijn, maar voelen de medewerkers zich werkelijk thuis in de werkomgeving?”
Ze stipt het verschil aan tussen diversiteit en inclusie. “Bedrijven kunnen wel divers zijn, maar voelen de medewerkers zich werkelijk thuis in de werkomgeving? Dat is een andere vraag. Nederland bijvoorbeeld heeft diversiteitsdagen, waarbij medewerkers op een andere dag vrijaf mogen nemen omwille van hun geloof. Ik denk dat we in België soms nog heel ‘wit’ reageren. Sommige landen hebben ook cyclusdagen voor vrouwen. Daar zijn we hier nog niet aan toe. Human resources wordt nog vaak gezien als one size fits all. Als we meer inclusie willen, moet de aanpak meer one to one zijn.”
Drempels
Gendergelijkheid loopt als een rode draad door het leven van Conny Vandendriessche, maar ze is niet blind voor de drempels. De ‘mannelijke’ geschiedenis is er een van. “Er bestaan nog altijd heel wat clichés. Denk maar aan de mannen die altijd op jacht gingen en vrouwen altijd op de tweede plaats kwamen. Het zal nog honderd jaar duren voor we bepaalde clichés kunnen wegwerken. Ik vraag vrouwen dikwijls om zelf plaats te nemen in de driver’s seat. Als je ambitie hebt, moet ik dat horen en voelen.”
“Als ik hen een mandaat voorstel, zeggen ze vaak: ‘Maar Conny, ik kan dat niet. Moet ik daar geen cursus voor volgen?”
Vrouwen zijn ook vaak hun eigen obstakel. “Als ik hen een mandaat voorstel, zeggen ze vaak: ‘Maar Conny, ik kan dat niet. Moet ik daar geen cursus voor volgen? Of heb je al eens aan die of deze vrouw gedacht, bel haar eens op.’ Ik zie een man nog niet zo snel iemand anders aanraden voor de job. Die innerlijke stem is sterk aanwezig bij vrouwen waardoor ze te veel nadenken in plaats van spontaan ja te zeggen. Vrouwen moeten precies 120% overtuigd zijn vooraleer ze de uitdaging aangaan. Ik vind dat altijd spijtig.”
Of ze het nu wil of niet, Conny Vandendriessche is voor velen een rolmodel. Zelf keek ze tijdens haar loopbaan op naar verschillende mensen, in eerste instantie haar vader, later Philip Cracco, maar ook mensen waarover ze las in boeken of die ze tegenkwam. “Rolmodellen veranderen voortdurend, afhankelijk van de grootte van het bedrijf en het domein waarin je interesse hebt.”
Voor haar boek “Dream Dare Do”, interviewde Conny Vandendriessche twaalf vrouwen uit verschillende continenten én haar man. Het werden inspirerende ondernemersverhalen van zowel starters als ceo’s van wereldwijde holdings. “Ondanks het verschil in leeftijd, herkomst en wat ze deden, hadden we toch veel gemeen”, zegt Conny Vandendriessche, “namelijk wilskracht en vastberadenheid om een verschil te maken.”
